کتاب دودمان علوی در مازندران به تشکیل پایه‌های مذهب شیعه و قدرت‌گیری علویان در مازندران و منطقهٔ شمال ایران می‌پردازد. تاریخ هر سرزمینی به مرور و در گذر سال‌ها، بامراحل پیچیده و یا اتفاقاتی لحظه‌ای، ساختار هویتی خودرا بنیاد می‌نهد. کشور ما ایران نیز نه تنها از این قاعده مستثنی نبوده یلکه نوسان‌های تاریخی و طوفان حوادث مختلف، همیشه بخش جدایی‌ناپذیری از ارکان آن بوده است. این مسئله به‌طور عام برای خود ایران و به‌طور خاص برای بخش‌ها و استان‌های آن همواره جریان داشته است. تشکیل پایه‌های مذهب شیعه در ایران و به‌ویژه پرداختن به مناطقی از این سرزمین که به‌طور متناوب مأمنی برای شیعیان بوده‌اند، از مباحثی است که کمتر به آن توجه شده است. حضور اعراب در ایران و برپاساختن دین اسلام از موضوعاتی است که بسیار به آن پرداخته شده و همچنان نیز جای کار دارد اما تشکیل پایه‌های مذهب شیعه در کشور و به ویژه پرداختن به مناطقی از ایران که به‌طور متناوب مأمنی برای شیعیان بوده‌اند، از مباحثی است که کمتر به آن توجه شده است. خاک مازندران به دلایل گوناگون همیشه مورد تاخت‌وتاز مهاجمان قرار گرفته و موقعیت جغرافیایی و آب‌وهوای آن به‌گونه‌ای است که در نهایت برای هر مهاجمی خواستنی و در مواقعی غیرقابل دستیابی بوده است. اما چرایی و چگونگی پی‌ریزی مذهب شیعه در این منطقه آن‌چنان مهم است که به‌سادگی نمی‌توان از کنار آن عبور کرد. نگاه جستجوگر تاریخی و مذهبی و دانش بالا از روند تاریخی مازندران از نخستین ملزومات اساسی و مهم بررسی آن به‌شمار می‌روند. سادات علوی، که مذهب تشیع داشتند، از سمت غرب طبرستان بستر جنبشی شیعی را فراهم می‌کردند. بسترهای درونی و بیرونی جنبش علوی در خلال دو قرن شکل گرفت و کماکان گسترش می‌یافت. دودمان علوی در مازندران یکی از خواندنی‎‌ترین و موجزترین آثار در حوزهٔ تاریخ مازندران و شیعه در ایران است که علاوه‌بر ارائۀ اطلاعاتی جامع، روایت کاملی از جریانات آن عصر نیز بیان می‎کند که به‎‌حق باید بیشتر این اعتبار را به ترجمۀ روان و شیوای زنده‌یاد طاهری شهاب اختصاص داد.