روله در این کتاب به تأثیر کمونیسم بر کامو، سارتر، ژید، مالرو، الوار، سلین و آراگون، و همچنین بر نویسندگان ایتالیایی: سیلونه، پاوزه، مالاپارته، موراویا و کارلو لوی می پردازد؛ سپس می رسد به بازی های پیچیده ی بعضی از نویسندگان امریکایی مانند: دوس پاسوس، آپتون سینکلر، اشتاین بک و همینگوی با مارکسیسم و رویای کمونیسم. دو فصل آخر را روله به دو مرتد شورشگر در اردوگاه ادبیات مارکسیستی اختصاص می دهد و درباره ی کتاب کوستلر خورشید گرفتگی و کتاب اورول ۱۹۸۴ و خاطرات ندامت آمیز آندره ژید و اسپندر بحث می کند، و سرانجام به ثبت واقعه ی شورش نویسندگان جوان لهستانی و مجار بر ضد استالینیسم در ۱۹۵۶ می پردازد. در سرکوب های پس از آن وقایع در مجارستان، نویسنده ای به نام تیبور دری به جرم رهبری «یک سازمان دشمن دولت» محکوم شد.
این امر شوخی تلخی بر سر زبان های مردم بوداپست انداخت؛ سوال: «آن سازمان چه بود؟» جواب: «مردم مجارستان». در پایان این سیر و بررسی فشرده، روله یادی هم از عده کثیری از نویسندگان در زندان های شوروی، اقمار شوروی و چین می کند و نشان می دهد که اتحاد ادبیات و کمونیسم همچنان نزدیک، ولی غم انگیز است.