در کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها نویسنده کتاب ویتولد شابوفسکی داستان آشپزهای شخصی پنج دیکتاتور مشهور در چها قاره جهان را روایت می‌کند.

تا زمانی که غذای خوبی برای وعده‌های روزانه‌شان بپزی، این بخت را داری که تو را نکشند!

درباره کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها:

کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها (How to feed a dictator) زندگی آشپزهایی را روایت می کند که هر لحظه در خشم و خطر کارفرمای خود بودند.

اما آنها با بهره گیری از هوش و درایت خود  و بر اساس شناختی که از اخلاق و سلیقه دیکتاتورها داشتند برایشان غذا درست می‌کردند و همواره حواس‌شان به مزه و رنگ و بوی غذاهابود تا گرفتار خشم دیکتاتورهای گرسنه نشوند.

زندگی خصوصی دیکتاتورها و پیوند غذا و سیاست  از مسائل هیجان‌انگیزی است که آثار زیادی در موردشان نوشته شده است.

ویتولد شابوفسکی (Witold Szabłowski)از دریچه دید آشپزهای شخصی به زندگی دیکتاتور نگریسته است.

او با آشپزهای شخصی پنج دیکتاتور مشهور و سرکوبگر تاریخ معاصر یعنی صدام حسین، پل پوت، فیدل کاسترو، انور خوجه و عیدی امین،مصاحبه و گفت‌وگو کرده است.

ویتولد شابوفسکی روزنامه‌نگار،  برای یافتن پنج آشپز شخصی دیکتاتورها به پنج قاره گوناگون از آسیا تا آفریقا و از آمریکای جنوبی سفر کرده است

نزدیکشان می‌ایستد، به تماشای آشپزی‌شان و درهم آمیختن رنگ‌ها و بوها و طعم‌ها می‌نشیند، آشپزها نیز غذاها را درست به همان شکل که برای دیکتاتور طبخ می‌کردند، می‌پزند؛ درست به همان اندازه نمک و ادویه به غذا می‌زنند و در مورد غذاهای موردعلاقه آن‌ها صحبت می‌کنند.

این آشپزها هر یک زندگی عجیب و غریبی را پشت سر گذاشته‌اند، که جذابیت روایت‌های آن‌ها از دیکتاتورها را دوچندان می‌کند.

اینکه غذایی که دیکتاتورها می‌خوردند چه تأثیری بر روی تصمیمات و سیاست‌هایشان داشت؟

صدام حسین پس از فرمان کشتار هزاران کُرد چه غذایی خورد؟

 وقتی کامبوجی‌ها از گرسنگی تا آستانه مرگ می‌رفتند، پل پوت چه می‌خورد؟

یا شایعه‌ای که می‌گفت عیدی امین گوشت انسان می‌خورد حقیقت دارد یا نه؟

فیدل کاسترو در حالی که جهان را تا مرز جنگ هسته‌ای برد، چه غذایی سفارش داد؟

کدام  دیکتاتورها غذای ملایم دوست داشتند و کدام یک غذای تند؟

کدام‌شان استیک را به صورت نیم‌پخته می‌خورد و کدام‌شان به صورت کاملاً پخته دوست داشت؟

این‌ها پرسش‌هایی هستند که نویسنده در طول گفت‌وگو با آشپزهای شخصی این دیکتاتورها تلاش می‌کند پاسخ‌شان را بیابد.

کتاب صوتی سایه دیکتاتور ، زندگی تحت حکومت پینوشه

نظر رسانه ها در باره کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها:

– NPR: تصاویری خصوصی از این که این پنج رهبر بی‌رحم، در خانه و بر سر میز غذا چگونه بودند. 

– Barnes & Noble :نگاهی تشویش‌آور به ذائقه‌ی پنج تن از بدنام‌ترین دیکتاتورهای قرن بیستم.

– Reading Envy : ترکیبی جالب از سیاست و غذا… به هدف زد.

–  Minneapolis Star Tribune : شگفت‌انگیز

– Publishers Weekly:علاقه‌مندان به غذا و تاریخ نمی‌توانند در برابر این تشریح‌های بی‌واسطه مقاومت کنند.

– Larry Wolff, New York University: مراقبه‌ای بسیار عمیق در ارتباط میان غذا و قدرت. ()

– Maclean’s: کتابی بسیار خاص… برای توصیف گرسنگی ناراحت‌کننده‌ای که فرد با خواندن این کتاب احساس می‌کند، به کلمه جدیدی نیاز داریم. 

– Victoria Irwin, FangirlNation :یک مطالعه سریع، اما پُرتنش. من از سرعت نبضم هنگام مطالعه تعجب کردم.

در باره ویتولد شابوفسکی نویسنده کتاب:

ویتولد شابوفسکی در سال 1980 در لهستان متولد شد. او مدرک خود را از دانشگاه روزنامه‌نگاری و علوم سیاسی ورشو دریافت کرد.

این روزنامه‌نگار به دلیل گزارش‌هایش در مورد مشکلات و سختی‌های مهاجرت غیرقانونی به اروپا و قتل عام لهستانی‌ها در اوکراین جوایزی را از آنِ خود کرده.

او همچنین از کشورهای ایسلند، آفریقای جنوبی و کوبا اخبار و گزارشاتی را پوشش داده است.

شابوفسکی در سال 2014 کتاب خرس‌های رقصان را به چاپ رساند که مجموعه‌ای از گزارش‌هایش در مورد ملت‌های گوناگون در اروپای مرکزی و مسیر رسیدن‌شان به آزادی را در بر می‌گیرد.

بخشی از کتاب مصائب آشپزی برای دیکتاتورها :

در خیابان‌های عریضی که صدها خانه بمباران شده‌اند و بازسازی نشده‌اند، بلوک ایست‌بازرسی‌های نظامی وجود دارد.

تاکسی‌های زرد روشن، به‌سرعت رد می‌شوند؛ اینجا در بغداد مثل نیویورک اصرار دارند که رنگ زرد لیمویی تاکسی‌ها باید خیره‌ات کنند.

راهنما و مترجم‌ام حسن، بعد از تقریباً دو سال جستجو، آخرین آشپز زندۀ صدام حسین را برایم پیدا کرد. اسمش ابو علی است و سال‌ها از صحبت دربارۀ دیکتاتور امتناع کرده است، زیرا از انتقام امریکایی‌ها می‌ترسید. حسن بعد از دوازده ماه بالاخره توانست او را برای صحبت کردن راضی کند.

سرانجام موافقت کرد، اما شرط و شروط‌هایی گذاشت: در شهر قدم نمی‌زنیم، باهم آشپزی نمی‌کنیم و با وجود درخواستم، من و حسن نمی‌توانستیم او را در خانه‌اش ملاقات کنیم. قرار شد چند روز بعد، در اتاق در بستۀ هتلم قرار بگذاریم؛ ابوعلی هر چیزی را که به‌خاطر می‌آورد برایم می‌گفت و این پایان ماجرا بود.

حسن توضیح داد: «او هنوز می‌ترسد، اما برای کمک بسیار مشتاق است.» و بلافاصله اضافه کرد: «او مرد خوبیه.»

بنابراین منتظر شدیم تا ابو علی بیاید و در این حین حسن قمپز در می‌کرد که روزنامه‌نگارانی از تمام کشورها را همراهی کرده است، در هر درگیری که عراقی‌ها داشتند، از تهاجم امریکایی‌ها تا جنگ داخلی تا جنگ علیه داعش و هیچ‌کدامشان حتی از دماغشان خون نیامده است. برای اطمینان از اینکه لکۀ ننگی در کارنامۀ درخشانش نباشم، اجازه نمی‌داد حتی تنهایی از خیابان رد شوم.

وقتی می‌گوید شهر ناامن است حرفش را باور نمی‌کنم: درست کنار هتلم، نمایشگاه ماشین جگوار است و کمی آن‌طرف‌تر، یک مرکز تجاری خرید بزرگ. در اینجا پلیس و نیروهای امنیتی ازدحام کرده‌اند.

مشخصات کتاب الکترونیک