در کتاب پیش‌رو، ابتدا به تباری از رویارویی موقعیت‌های فیزیک و متافیزیک در غرب عصر رنسانس پرداخته شده است‌ که چگونه علم برای کشف طبیعت فیزیکی، از متافیزیک کلیسا جدا شد و به ایجاد دوره‌ای جدید از حیات بشر در رویارویی با جهان مادی و پیدایش مدرنیته دامن زد. در بخش دوم، بزنگاه چرخش از قاجار به پهلوی و شکل‌گیری نظام تولید فیزیک مدرن در فرهنگ تاریخی متافیزیک ایران مطالعه شده است. در بخش سوم، مسئلۀ فیزیک و متافیزیک در جامعۀ انقلابی و پساجنگ ایران بررسی شده است، زیرا دهۀ شصت با رخداد جنگ، پایه‌گذار ایجاد متافیزیک مقدس به‌مثابه ماهیت جمهوری اسلامی شد. در بخش چهارم، دوگانۀ فیزیک شر و متافیزیک مقدس در دوران دیجیتالیزه‌شدن اجتماع و شکل‌گیری جغرافیای دیجیتال و در بخش پنجم، ایدۀ نامحقق‌شدن تبیین برنامه‌های علمی برای رویارویی با تاریکی‌های طبیعت و فقدان ایجاد سامانۀ آزمون‌وخطا برای کشف آنها، در جامعۀ پساانقلابی ایران طرح شده‌اند. در بخش ششم و پایانی، به بررسی ایدۀ بازگشت به خویشتن که مبنایی برای تفکر روشنفکری ایران از دهۀ ۴۰ به این‌سو بوده است، با بهره‌مندی از مفاهیم متافیزیک و فیزیک پرداخته شده است؛ درنتیجه، کتاب حاضر کوشیده است تا موقعیت‌های رویارویی متافیزیک سیاسی و فیزیک سیاسی را در دوره‌های مختلف تاریخی و معاصر تحولات ایران جست‌وجو کند و به‌واسطۀ دوگانۀ ایجادشده، دریچه‌ای تازه را برای فهم معادلات تغییرات فرهنگی و سیاسی ایران بگشاید.