تاکنون درباره ی رخداد انقلاب 57 ایران آثار فراوانی اعم از تألیف و ترجمه با رویکردهای متفاوت ارایه شده است. برخی از این رویکردها عمدتا محدود به تاریخ نگاری های صرف، و برخی دیگر محدود به نقش افراد خاص، و در نهایت محدود به تحلیل طبقاتی از منظر مارکسیستی و نئومارکسیستی بوده است. محدودشدن این رویکردها به چارچوب های فوق و تحمیل آنها به رخداد 57، هرچند در تحلیل و تبیین جنبه هایی از این رخداد موفق بوده اند اما در ارایه ی تحلیل و تبینی نسبتا درست از رخداد انقلاب و نیز فهم ذهنیت سوژه های انقلابی و جهان زیست آنان چندان موفق نبوده اند. و آنچه رویکرد نویسنده ی این اثر را از رویکردهای مذکور متمایز می سازد تلاش بر ارایه ی تحلیلی روان کاوانه درباره ی انقلاب و ذهنیت کنشگران انقلابی مذهبی و غیر مذهبی با تکیه بر نظریات روانکاوانه ی لکان و کریستوا در چگونگی گسست انقلابیون از زیست جهانشان به قصد سامان دهی جهان انقلابی شان است.