معرفی کتاب آشنایی با ادبیات مقاومت جهان

کتاب آشنایی با ادبیات مقاومت جهان نوشته‌ی ضیاءالدین ترابی، به بررسی ادبیات مقاومت در کشورهای عربی و اروپایی می‌پردازد. نویسنده تلاش می‌کند تا به دور از پیش فرض‌های موجود، تعریفی دقیق از ادبیات مقاومت و انواع آن را در ادبیات کشورهای جهان ارائه دهد.

ضیاءالدین ترابی در ابتدای این کتاب با عنوان «درآمدی بر ادبیات مقاومت جهان» ادبیات مقاومت دینی آیینی، ملی بومی و انسانی جهانی را توضیح می‌دهد. او در ادامه نمونه‌هایی از ادبیات داستانی، نمایش‌نامه و شعر مقاومت از کشورهای گوناگون را مطرح می‌کند و به بررسی آن‌ها می‌پردازد.

ادبیات مقاومت چیست؟

این اصطلاح جدید است و در گذشته به کار بردن آن رایج نبود. غسان کنفانی برای اولین بار این اصطلاح را به کار برد و بعد از آن ادبیات مقاومت بین شاعران و نویسندگان عرب رواج یافت. در «ادبیات مقاومت» شاعران و نویسندگان مبارزه، پایداری، از جان گذشتگی و درد و رنج مردم مبارز را شرح می‌دهند، مبارزه‌ای که برای به دست آوردن آزادی، استقلال و رسیدن به برابری و از بین بردن جور و ستم آغاز می‌کنند و تا پای از دست دادن جان خود پیش می‌روند.

این کتاب به چه کسانی پیشنهاد می‌شود

اگر از علاقه‌‌مندان به شناختن انواع گونه‌ها و سبک‌های ادبی هستید، این کتاب را از دست ندهید. این کتاب به صورت جامع و کامل به تعریف ادبیات مقاومت می‌پردازد و به تاریخچه، دلایل ظهور و تبعات این گونه‌ی ادبی اشاره می‌کند.

در بخشی از کتاب آشنایی با ادبیات مقاومت جهان می‌خوانیم:

مصر سرزمینی کهن و پهناور است که یکی از مراکز تمدن جهان به شمار می‌رود. سرزمینی که دیرینگی تمدن آن به هزاران سال پیش از میلاد می‌رسد. سرزمینی که از نظر جغرافیایی در شمال‌شرقی قاره آفریقا قرار دارد و وسعت آن 1001449 کیلومتر مربع است که در کنار دریاهای مدیترانه و سرخ قرار گرفته؛ از غرب با کشور لیبی همسایه است و از جنوب با سودان و در شمال‌شرقی با فلسطین اشغالی.

سرزمین مصر کهن از دو قسمت شمالی و جنوبی به نام‌های مصر سفلی و مصر علیا تشکیل شده بود. حدود 4500 سال پیش از میلاد در مصر سفلی حکومت واحدی پدید آمده بود که بعدها حدود 250 سال بعد مصر علیا را به تصرف درآورد، ولی این یگانگی چندان دوام نیاورد و نزدیک به 4000 سال پیش از میلاد دوباره این دو منطقه از هم جدا شدند و تا آغاز دوران حکومت پادشاهان کهن مصر یعنی سال 3200 پیش از میلاد به صورت دو کشور یا سرزمین مستقل بودند. در سال 3300 پیش از میلاد نمس پادشاه مصر علیا بر مصر سفلی تسلط یافت و پایه‌های مصر یگانه را گذاشت و خودش عنوان فرعون یا پادشاه دو سرزمین را به دست آورد.