««کتابی بسیار قدرتمند… شرحی که از فرهنگ رژیم توتالیتر می دهد بی نظیر است.»» آیزایا برلین
مخالفت چسواو میوش با استالینیسم در این کتاب، خشم بعضی از روشنفکران اروپایی را در پی داشت که آن زمان (دهه 1950) جذب ایدئولوژی روسیه کمونیست می شدند. این کتاب اکنون در کنار آثار نویسندگانی مانند جورج اورول و الکساندر سولژنیستین، از جمله آثار کلاسیک در مبارزه با توتالیتاریسم به شمار می آید.
ذهن اسیر قدرت رژیم های توتالیتر را در به بندگی کشاندن مردان و زنان، نه تنها از راه خوف و وحشت بلکه با به کارگیری ایده ها و متعاقبا چیرگی تام آن بر روح انسانی می کاود. جدل نامه میوش که باهمدلی و تیزبینی درخشانی نوشته شده، در لهستان نقش رهایی بخش برجسته ای ایفا کرد و دفاع آن از آزادی اندیشه همچنان الهام بخش باقی مانده است.